Visit2

Ξεκινήσαμε από Βόλο 20/6/2004 (03.00) με 2 αυτοκίνητα και παρέα 5 ατόμων, Γιώργος Τσ., Δημήτρης Σαρ., Βάϊος Λ., Γρηγόρης Μητσ., Νίκος Καρ. και φτάσαμε Ουρανούπολη 07.30 με 2 στάσεις και διαδρομή 350 Κm.
Βγάλαμε τα διαμονητήρια 18€ και μέχρι να ανέβουμε στο καράβι καθίσαμε για ένα καφέ στο καφενείο, αφού περάσαμε πρώτα από το φούρνο να πάρουμε κουλούρια και ότι άλλο νηστίσιμο είχε.
Όταν ήρθε η ώρα ανεβήκαμε στο Ferry boat "Αξιον εστί" και φύγαμε 09.45. Η διαδρομή είναι καλή, ήσυχη θάλασσα μέσα στο καλοκαιρινό δροσερό πρωινό. Οι σκέψεις μας σιγά-σιγά μας οδηγούν εκεί που πάμε, στο ιερό, στο θείο και που μας αξίωσε η γλυκύτατη Αειπάρθενος για άλλη μία φορά να επισκεφτούμε το περιβόλι της, το Άγιον Όρος.
Ο κάθε ταξιδιώτης επιλέγει το ταξίδι αυτό για τους δικούς του λόγους και αναζητά εκεί κάτι διαφορετικό και αυτή του το προσφέρει. Πλησιάζοντας αρχίζομε να αισθανόμαστε οικείοι με το απόμακρο και άγνωστο του τόπου και του τρόπου ζωής, μιας και ερχόμαστε για άλλη μία φορά.
Το καράβι παραπλέει την όχθη της χερσονήσου. Μας συνοδεύουν στο διάβα μας τα λευκά γλαροπούλια, συνταξιδευτές χαρούμενοι, μαζί και ο συνταξιδευτής από το νερό, το παιχνιδιάρικο δελφίνι που μας καλοσωρίζει στην αυθεντική αγιορείτικη ισσοροπία. Αρσανάδες και μοναστήρια φαίνονται από την πλώρη. Μονή Δοχειαρίου, Ξενοφώντος, Παντελεήμονος, Ξηροποτάμου και αποβίβαση στη Δάφνη 11.30.
Ο εκεί χώρος είναι η πρώτη αίσθηση της ειρήνης του αναχωρητή και της βοής του κοσμικού, σε μια συμπλοκή κίνησης εισόδου και εξόδου. Εκεί βλέπεις μοναχούς με προσκυνητές, άλλοι να πάνε προς το λεωφορείο και άλλοι στο καράβι όπως και η παρέα μας για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Αναχώρηση 12.00 και φτάσαμε στον προορισμό μας, Μονή Αγίου Διονυσίου 13.30.
Το «αγριωπό μοναστήρι» του Διονυσίου στο Γ' Τυπικό του Αγίου 'Ορους (1394) κατέχει τη δέκατη ένατη σειρά ανάμεσα στα 25 τότε μοναστήρια. Από το έτος όμως 1574 και μέχρι σήμερα ανέβηκε στην πέμπτη θέση και έτσι δικαιούται και αυτό την πρωτεπιστασία στην Ιερά Κοινότητα κάθε πέμπτο χρόνο. Τον 160 αιώνα οικονομικοί λόγοι το έκαμαν ιδιόρρυθμο μέχρι το 1616, καθώς και στα μέσα του 180υ αιώνα. Τελικά επικράτησε οριστικά πια από το 1805 το κοινοβιακό σύστημα ζωής, για το οποίο εκδόθηκε και σχετικό σιγίλιο από τον πατριάρχη Καλλίνικο Ε. Το μοναστήρι αυτό είναι κτισμένο σε ένα στενό και απόκρημνο βράχο, 80 μέτρα πάνω από τη θάλασσα, στη νοτιοδυτική πλευρά της χερσονήσου μεταξύ των μονών Γρηγορίου και Αγίου Παύλου. Σε παλαιά έγγραφα αναφέρεται και με άλλα ονόματα, όπως «Νέα Πέτρα», «Μονή του Μεγάλου Κομνηνού», «του κυρ Διονυσίου», και τιμάται στο Γενέσιο του Τίμιου Προδρόμου (24 Ιουνίου). Η ίδρυση του μοναστηριού, που χρονολογείται στο β' μισό του 140υ αιώνα (1370-1374), οφείλεται στον όσιο Διονύσιο, που καταγόταν από την Κορυσό της Καστοριάς.
Ανεβήκαμε την ανηφόρα καταϊδρωμένοι, έκανε ζέστη και πήγαμε στο αρχονταρίκι για καταγραφή και τα σχετικά, καφές, ρακί και λουκούμι. Αργότερα ήρθε ο πατήρ Παύλος και μας προσκάλεσε για εξομολόγηση.
Κοιμηθήκαμε για λίγο και 17.00 ήρθε η ώρα για τον εσπερινό, Οι κινήσεις των μοναχών απροσποίητες, μια ανέκφραστη δραματουργία, μετάνοιες, σταυροκοπήματα, ασπασμός των εικόνων, των αγίων λειψάνων.
Μετά στις 18.00 τράπεζα, λιτοδίαιτο γεύμα, ψάρι πιλάφι, 4 βερίκοκα, κρασί. Επιστρέψαμε για προσκύνημα των αγίων λειψάνων και μετά ένας-ένας για εξομολόγηση.
Μετά την αράξαμε στην αυλή, κουβέντα με άλλους επισκέπτες και μοναχούς, μέχρι 21.00 που έκλεισε η πόρτα και γυρίσαμε στα δωμάτια. Ξυπνήσαμε 05.00 για τον όρθρο και τη Θεία Λειτουργία μέχρι 07.00 και μετά τράπεζα και λόγω νηστείας πήραμε τσάι, ψωμί, ελιές. Γυρίσαμε στο δωμάτιο και ετοιμαστήκαμε για αναχώρηση.
Κατεβήκαμε στην προβλήτα και κατά τις 11.00 πέρασε το καράβι και κατεβήκαμε Δάφνη και αμέσως κλείσαμε εισιτήρια για το αυριανό δρομολόγιο για Ουρανούπολη.
Το σημερινό πρόγραμμα είναι Μονή Ξηροποτάμου. Πήραμε το λεωφορείο για Καρυές 12.00 με 1,5€, Ο δρόμος ανηφορικός, χωματόδρομος και κακοτράχαλος και σε 10' κατεβήκαμε σε ένα σημείο του δρόμου για να πάμε στο μοναστήρι με τα πόδια που ήταν πολύ κοντά.

Ι. Μ. Ξηροποτάμου 200 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, σε περίβλεπτη και περίοπτη θέση. Εδώ φυλάσσονται δύο τεμάχια Τίμιου Ξύλου από τον σταυρό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τα μεγαλύτερα που υπάρχουν στον κόσμο και έχουν και τις τρύπες από τα καρφιά της σταυρώσεως.
Οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες τιμώνται στο καθολικό της μονής, με μεγάλη προσέλευση προσκυνητών στην πανήγυρη του μοναστηριού και με κάποια θαυματουργική παράδοση συνδεδεμένη με αυτήν την ημέρα.

Μπήκαμε στο μοναστήρι και μας έκανε μεγάλη εντύπωση, εγκαταστάσεις τέλειες πεντακάθαρα όλα και προσεγμένα. Περνώντας από το αρχονταρίκι για τσίπουρο, λουκούμι και υπογραφές και μετά ο αρχοντάρης μας οδήγησε στο δωμάτιο 5 κλινών. Ανακαινισμένο δωμάτιο, με καλά κρεβάτια και πεντακάθαρο. Ξαπλώσαμε λίγο και στις 17.00 πήγαμε για τον εσπερινό, αφού προηγουμένως επισκεφτήκαμε το κιόσκι και τις αγροτικές εγκαταστάσεις που δούλευαν αλλοδαποί, μεγάλες καλλιέργειες, δέντρα, λαχανικά, αμπέλια κτλ.
Με το τέλος της λειτουργίας 18.00 πήγαμε τράπεζα , ντοματόρυζο σούπα (Δευτέρα νηστεία), ντομάτα, 2 πιπεριές και χαλβάς. Μετά πήγαμε πάλι στο κιόσκι για κουβέντα και 19.45 επιστρέψαμε για το απόδειπνο και προσκήνυμα των αγίων λειψάνων.
Μετά την αράξαμε στο μπαλκόνι για κουβέντα να περάσει η ώρα, καθ' ότι 20.30 κλείνει η πόρτα, μετά επισκεφτήκαμε την βιβλιοθήκη και 22.00 πήγαμε στο δωμάτιο όπου μας διάβασε ο Νίκος ένα βιβλίο που είχε πάρει. Ξυπνήσαμε 05.00 και πήγαμε λειτουργία, 07.30 τράπεζα, γίγαντες πλακί και κολοκυθάκια βραστά και 08.30 που άνοιξε η εξώπορτα φύγαμε.
Πήραμε το μονοπάτι και μέσα από θάμνους, πέτρες, πότε ανηφόρες, πότε κατηφόρες, μέσα από ρυάκια, φτάσαμε μετά από 40΄ στη Δάφνη, καθίσαμε στο καφενείο για καφέ και περιμέναμε το ταχύπλοο που έφυγε 11.55, φτάσαμε Ουρανούπολη 12.40 και πήγαμε στα αυτοκίνητα και φύγαμε με ραντεβού στον Κορινό Πιερίας όπου έβρεχε.