|
Επίσκεψη
Νο6:
Ι. Μ. Μεγίστης Λαύρας
Ι. Μ. Παντελεήμονα
Ξεκινήσαμε από Βόλο 03.00 (07/5/2014), 3 άτομα, Βάϊος, Δημήτρης, Αντώνης, με το αυτοκίνητο Αντώνη.
Ο καιρός ήταν καλός, κίνηση στο δρόμο μικρή ως και καθόλου, ο Αντώνης στο τιμόνι σταθερός, με πάντα χαμηλή ταχύτητα μέχρι 120 χιλ., με συντροφιά το ράδιο, ήταν νωρίς να βάλουμε ύμνους, για να αρχίζουμε να προσαρμοζόμαστε με το περιβάλλον που πηγαίναμε.
Φτάσαμε Κορινό και λέμε ας κάνουμε μία στάση, τώρα χρειάζεται ένας καφές, γιατί μετά θα είναι αρκετά μακρύς ο δρόμος και για να βρούμε άλλο καφέ θα πλησιάζουμε Σταυρό ή Ιερισσό. Στον Κορινό βρήκαμε και ένα Λεωφορείο από Λάρισα συνταξιούχων αστυνομικών που πήγαιναν και αυτοί στο ¶γιον Όρος. Πιάσαμε Εγνατία και αυτή τη φορά δώσαμε προσοχή στο GPS, ώστε να μην βγούμε στην έξοδο του ΤΙΤΑΝΑ, στην Θεσσαλονίκη, συνεχίσαμε κανονικά στην Εγνατία για την έξοδο Ρεντίνας. Πήραμε τον παλιό δρόμο της Ρεντίνας και στρίψαμε δεξιά για Σταυρό, εδώ πιάσαμε τον ραδιοφωνικό σταθμό της εκκλησίας με ύμνους να προσαρμοστούμε στο περιβάλλον που πηγαίναμε, περάσαμε Ολυμπιάδα, Στρατώνι, Ιερισσός, μέσα από το όμορφο δάσος, περιοχή με τα πρόσφατα γεγονότα με τα ορυχεία χρυσού, περάσαμε Νέα Ρόδα, τη διώρυγα του Ξέρξη και φτάσαμε Ουρανούπολη 07.20.
Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο Parking και πήγαμε στο γραφείο προσκυνητών για τα Διαμονητήρια, 25 € και κατευθυνθήκαμε πρώτα για κουλούρι στο φούρνο και μετά για καφέ, περιμένοντας να ανοίξει το γραφείο εισιτηρίων για το καράβι 7.50 € .
 Περιμένοντας βλέπαμε να έρχεται πλήθος προσκυνητών και ειδικά ομάδων Ρώσων που φανέρωνε μεγάλη κοσμοσυρροή.
Το φέρι-μποτ "¶ξιον εστί" ήρθε κατά τις 08.30 και αμέσως άρχισαν να ανεβαίνουν αυτοκίνητα και προσκυνητές. Ανεβήκαμε και έφυγε 09.50.
Για άλλη μια φορά μας αξίωσε η Παναγία να επισκεφτούμε το περιβόλι της, το ¶γιον Όρος.
Ο ουρανός είναι καθαρός, αλλά το αεράκι είναι κρύο δεν σηκώνει να κάθεσαι έξω, όσοι ήταν ψηλά, κατέβηκαν να ψάχνουν θέσεις να βολευτούν, ο Αντώνης δεν ανεχόταν την μυρουδιά του καραβιού και τα καυσαέρια και βγήκε να πάρει καθαρό αέρα. Οι γλάροι όπως πάντα μας συνοδεύουν, περιμένοντας να τους ρίξει κάποιος ένα ψίχουλο. Η ομορφιά του φυσικού τοπίου, το πράσινο, το ερημικό και βραχώδες, το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας, συνδυάζονται αξιοθαύμαστα με τα ακίνητα μνημεία, που η ιστορία τους χάνεται πολλούς αιώνες πίσω.
¶λλες φορές έβγαινα έξω να τραβήξω φωτογραφίες, τώρα είναι όλα γνώριμα, αρσανάδες και μοναστήρια φαίνονται από την πλώρη. Δοχειαρίου, Ξενοφώντος, Παντελεήμονος, Ξηροποτάμου και αποβίβαση στη Δάφνη.
Φτάσαμε 11.50, αποβίβαση και τρέχοντας κατευθυνθήκαμε προς τα Λεωφορεία που περίμεναν για Καρυές, μη τυχόν και μείνουμε απ' έξω, τελικά αν και ήμασταν από τους πρώτους το Λεωφορείο ήταν σχεδόν γεμάτο, βρήκα θέση εγώ, ο Αντώνης τον λυπήθηκε κάποιος νέος και του έδωσε τη θέση, ενώ ο Δημήτρης έμεινε όρθιος. Ξεκίνησε το Λεωφορείο, αγκομαχώντας στην ανηφόρα και στον κακοτράχαλο δρόμο, 3,50€ το εισιτήριο.
Δεξιά φαινόταν ο ¶θως ολίγον χιονισμένος, στις τελευταίες στροφές φάνηκαν οι Καρυές, οι χρυσοί τρούλοι του Αγίου Ανδρέα, το "¶ξιον εστί" και οι πολλές σκήτες, κατεβήκαμε 12.45 στην πλατεία και περιμέναμε ποιό mini bus θα έφευγε για Ι. Μ. Μεγίστης Λαύρας. Έφυγαν τα πρώτα 3 Λεωφορειάκια για άλλους προορισμούς και μετά από λίγο ήρθε ένα άλλο και το κανόνισαν για Λαύρα.
Ανεβήκαμε και σε 1 ώρα περίπου μετά από πολλές στροφές, ανηφόρες, κατηφόρες, φτάσαμε Ι. Μ. Μεγίστης Λαύρας.
Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας
Είναι η μεγαλύτερη και η πρώτη στην ιεραρχία Μονή του Αγίου Όρους. Κτίστηκε το 963 από τον Όσιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη με χρήματα που προσέφεραν οι αυτοκράτορες Νικηφόρος Φωκάς και Ιωάννης Τσιμισκής. 
Για δέκα περίπου αιώνες, διατηρούσε την πρώτη θέση μεταξύ των άλλων Μονών του Αγίου Όρους, λόγω του πλούτου και των κειμηλίων που είχε στην κατοχή της (χειρόγραφα, ιστορικά έγγραφα, χρυσόβουλα, φορητές εικόνες κ.λπ.).
Το Καθολικό της Μονής είναι το πρώτο που κτίστηκε στο ¶γιο Όρος και συμφωνά με αυτό κατασκευάστηκαν τα Καθολικά και των άλλων Μονών. Αρχικά τιμόταν στη γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου αλλά σήμερα τιμάται στη μνήμη του Οσίου Αθανασίου του Αθωνίτη στις 5 Ιουλίου.
Εκεί υπάρχουν σπάνιες τοιχογραφίες του Κρητικού ζωγράφου Θεοφάνη(1535). Το Καθολικό συμπεριλαμβάνει δύο μεγάλα παρεκκλήσια, των Αγίων Σαράντα μαρτύρων (οπού βρίσκεται ο τάφος του Μ. Αθανασίου) και του Αγίου Νικολάου.
Στα κειμήλια της Μονής συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων λείψανα καθώς και το ραβδί του Αγίου Αθανασίου, ο σακκος και το στέμμα του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά, διάφορες πολύτιμες εικόνες, ευαγγέλια, λείψανα πολλών αγίων κ.α. στη βιβλιοθήκη φυλάσσονται 2.200 κώδικες (470 περγαμηνοι), 50 ειληταρια από μεμβράνη και 10.000 έντυπα.
Η θάλασσα απ’ό την πάνω πλευρά ήταν κυματώδης και δύσκολα θα έπιανε ταχύπλοο.
Ανεβήκαμε στο αρχονταρίκι, γράψαμε τα στοιχεία μας, εδώ επισημαίνω πως δεν έγινε κανένας έλεγχος κράτησης, ο δίσκος ήταν γεμάτος λουκούμια, δίπλα νερό και τσιπουράκι. Μας έδειξε ένα δωμάτιο με 10 κρεβάτια, τακτοποιηθήκαμε και αργότερα ήρθαν άλλα 4 άτομα, ξεκουραστήκαμε λίγο και 17.00 πήγαμε εσπερινό, τελειώνοντας είχε τράπεζα, φασολάδα αλάδωτη, σαλάτα μαρούλι, ελιές, κρασί.
 Το πρόγραμμα μετά ήταν παράκληση στο παρεκκλήσι της Παναγίας της Κουκουζέλισσας.
Τελειώνοντας πήγαμε στο αρχονταρίκι, που συνέχιζαν να έρχονται και άλλοι επισκέπτες, 140 άτομα, όπως έμαθα αργότερα, εκεί ο πάτερ Βασίλειος μας ανέλυσε την ιστορία της Μεγίστης Λαύρας.
Τελειώνοντας επιστρέψαμε στο δωμάτιο για ύπνο, κοιμηθήκαμε καλά και 03.00 άρχισε να χτυπά η καμπάνα, σηκωθήκαμε, ετοιμάσαμε τα πράγματα μας, στρώσαμε το κρεβάτι και πήγαμε από τους πρώτους στο καθολικό για την πρωινή λειτουργία.
Φύγαμε κατά τις 06.15 να πάρουμε τα πράγματά μας και να ανεβούμε στο ελικοδρόμιο, εδώ δεν μπορείς να καθίσεις μέχρι τέλους λειτουργίας γιατί 07.00 φεύγουν τα Λεωφορειάκια για Καρυές.
Ήρθαν τα Λεωφορειάκια και αναχωρήσαμε.
Στη διαδρομή κάναμε μία στάση στο Αγίασμα του Αγίου Αθανασίου, γεμίσαμε τα μπουκαλάκια και φύγαμε, περάσαμε και από την Ι. Μ. Φιλοθέου να κατέβει μία παρέα και κατά τις 08.20 φτάσαμε Καρυές.
Εγώ πήγα στο καφενείο για καφέ, οι άλλοι ήθελαν πατατόπιτα και πήγαν στο φούρνο,  το "¶ξιον εστί" δεν είχε ανοίξει ακόμα. Μόλις ήρθαν τα παιδιά απ’ό το φούρνο δεν πρόλαβαν να παραγγείλουν καφέ και φώναξαν πως ήρθε το Λεωφορείο, τρέξαμε να προλάβουμε, γέμισε και αναχώρηση για Δάφνη με πρόγραμμα να κατεβούμε στη στάση Ι.Μ.Ξηροποτάμου, κατεβήκαμε μαζί με άλλους επισκέπτες και από το μονοπάτι θα πηγαίναμε στην Ι.Μ.Παντελεήμονα (Ρωσικό).
Περπατώντας σε βατό μονοπάτι, σταματώντας για φωτογραφίες και θαυμάζοντας τη φύση, φτάσαμε μετά από 40 λεπτά στο Ρωσικό.
Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος (Ρωσική)
Ιδρύθηκε στις αρχές του 11ου αι. στην θέση του σημερινού Παλαιομοναστηρου ή Σκήτη Βογοροδιτσα.
Παλαιότερα ονομαζόταν Μονή Θασσαλονικεως και αργότερα Μονή Ξυλουργού. Τον 13ο αι. η Μονή καίγεται και την ανακατασκευή της ενισχύουν οικονομικά ο Ανδρόνικος Β' Παλαιολόγος και Σέρβοι ηγεμόνες.
Περίοδοι ακμής εναλλάσσονται με περιόδους ανέχειας για τη Μονή. Οι μοναχοί είναι κυρίως Έλληνες αλλά και Ρώσοι, οι οποίοι υπερτερούν αριθμητικά μετά τα 1497. Στη σημερινή της θέση κοντά στη θάλασσα, μεταφέρθηκε το 1765 με την ονομασία Ρούσικο. Το Καθολικό που είναι αφιερωμένο στον ¶γιο Παντελεημονα, άρχισε να κτίζεται το 1812 και τελείωσε το 1821.
Τον 18ο αι. η Μονή επανέρχεται σε ελληνικά χέρια για να επικρατήσουν ξανά οι Ρώσοι το 1875 οπότε και ορίστηκε, οι ακολουθίες να γίνονται και στην Ελληνική και στην Ρωσική γλώσσα. Τα χρόνια εκείνα η αδελφότητα έχε 1.000 μοναχούς και στις αρχές το 20ου αι. περίπου 2.000.
Η τράπεζα κτίστηκε το 1890 και είναι χωριτηκοτητας 1.000 μοναχών. Στη Μονή φυλάσσονται πολλές φορητές εικόνες και ένα πλήθος κειμηλίων και αμφίων.
Η βιβλιοθήκη της Μονής περιέχει 1320 ελληνικά χειρόγραφα, 600 σλάβικα και πάνω από 20.000 βιβλία ελληνικά και ρωσικά. Από τους θησαυρούς της Μονής ξεχωρίζουν οι εικόνες της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΣΥΛΥΜΙΤΙΔΑΣ, ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ, ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ και η ψηφιδωτή εικόνα του Αλεξάνδρου Νευσκυ. Εδώ υπάρχει και η δεύτερη μεγαλύτερη καμπάνα στον κόσμο, βάρους 13 τόνων.
Πήγαμε κατευθείαν στο αρχονταρίκι, δώσαμε τα διαμονητήρια, ήπιαμε ένα τσάι και μας οδήγησε σε ένα θάλαμο 40 κρεβατιών, που ήταν σχεδόν άδειος, είπαμε, ωραία ήσυχα θα είναι.
Κάναμε ένα περίπατο, καθολικό, καμπαναριό, προσκήνυμα αγίων λειψάνων, παραλία και επιστρέψαμε για ξεκούραση στο θάλαμο, όπου είχαν έρθει 6-8 άτομα ακόμα.
 Σηκωθήκαμε να πάμε 17.00 που είχε εσπερινό, γεμάτη η εκκλησία από Ρώσους, Έλληνες ελάχιστοι, δεν υπήρχε στασίδι να καθίσεις, οι περισσότεροι όρθιοι, μου έκανε εντύπωση η ευλάβεια των Ρώσων, να κάνουν συνέχεια σταυρό και να υποκλίνονται.
Μετά 19.00 είχε τράπεζα, χορτόσουπα, ένα είδος ψωμένιας πουτίγκας, ελιές, μαρμελάδα, ψωμί, τα φάγαμε να χορτάσουμε, εκτός από τον Αντώνη, δεν του άρεσε.
Μετά κάναμε ένα περίπατο να περάσει η ώρα και κατά τις 20.30 πήγαμε στο θάλαμο και τι έκπληξη, γεμάτα τα κρεβάτια από Ρώσους, ακόμα και ο προθάλαμος είχε κρεβάτια, τώρα λέμε τη βάψαμε απόψε, θα γίνει απόψε συναυλία.
Πλυθήκαμε και την πέσαμε, εγώ είχα πάρει ωτασπίδες και έτσι κατάφερα να μην ακούω τη συναυλία, αφήσαμε και μερικές φανέστρες ανοιχτές και έτσι όταν σηκώθηκα κατά τις 04.00 ο θάλαμος δεν μύριζε.
Σηκώθηκαν και οι άλλοι και κατά τις 05.30 πήγαμε λειτουργία, γεμάτη η εκκλησία από Ρώσους, κατανυχτική ψαλμωδία στα Ρωσικά με ολίγα διαστήματα στα Ελληνικά και με την συνοδεία χορωδίας που έδινε ένα άλλο τόνο στη λειτουργία, τέλειωσε 07.50.
Μετά πήγαμε στο αρχονταρίκι για τσάι, καφές γιόκ, ο καφές που δώσαμε δεν ξέρω που πήγε, ευτυχώς κρατήσαμε μερικά κουλουράκια και την βγάλαμε.
Οι ώρες μέχρι να περάσει το καράβι ήταν πολλές και έτσι γυρίσαμε όλο το μοναστήρι να περάσει η ώρα.
Ήρθε στις 12.30 από Δάφνη, γεμάτο το καράβι καταφέραμε και βρήκαμε ένα τραπεζάκι και καθίσαμε, φτάσαμε Ουρανούπολη κατά τις 14.15.
Η πείνα δεν μας άφησε να προχωρήσουμε, καθίσαμε στο πρώτο εστιατόριο και φάγαμε, πήραμε και τα καφεδάκια για το δρόμο, πήραμε το αυτοκίνητο από το πάρκιν 11,30€ και φουλ για Βόλο χωρίς στάση, ο Αντώνης σταθερός και ακούραστος στο τιμόνι, φτάσαμε κατά τις 19.45.
  
  
  
Αγιορείτικη ώρα
|
|
