Διαδρομές


Larger map: Klik here

Επίσκεψη Νο1

Ι. Μ. Αγ. Παύλου
Σκήτη Αγ. Aννας
Ι. Μ. Αγ. Διονυσίου
Ι. Μ. Αγ. Γρηγορίου

Επίσκεψη Νο2

Ι. Μ. Αγ. Διονυσίου
Ι. Μ. Ξηροποτάμου

Επίσκεψη Νο3

Ι. Μ. Κουτλουμουσίου
Ι. Μ. Παντελεήμονα

Επίσκεψη Νο4

Ι. Μ. Αγ. Διονυσίου
Ι. Μ. Κουτλουμουσίου
Ι. Μ. Ξενοφώντος

Επίσκεψη Νο5

Ι. Μ. Βατοπαιδίου
Ι. Μ. Κουτλουμουσίου
Ι. Μ. Ξηροποτάμου

Επίσκεψη Νο6

Ι. Μ. Μεγίστης Λαύρας
Ι. Μ. Παντελεήμονα

Επίσκεψη Νο7

Ι. Σκήτη Απ. Ανδρέου
Ι. Μ. Καρακάλου

Επίσκεψη Νο8

Ι. Μ. Σίμωνος Πέτρας
Ι. Μ. Αγ. Γρηγορίου

Επίσκεψη Νο9

Ι. Μ. Δοχειαρίου
Ι. Μ. Κουτλουμουσίου
Ι. Σκήτη Αγ. Ανδρέα

 



Επίσκεψη Νο7:

Ι. Σκήτη Αποστόλου Ανδρέου
Ι. Μ. Καρακάλλου

Ξεκινήσαμε από Βόλο 03.15 (24/4/2015), 3 άτομα, Βάϊος, Δημήτρης, Αντώνης, με το αυτοκίνητο του Δημήτρη. Ο καιρός είχε λίγα σύννεφα, κίνηση στο δρόμο μικρή ως και καθόλου, ο Δημήτρης στο τιμόνι, με τα μάτια και το πνεύμα σε επαγρύπνηση, με πάντα χαμηλή ταχύτητα μέχρι 120 χιλ., με συντροφιά το ράδιο και συνοδηγό τον Αντώνη που να του δίνει συνεχώς οδηγίες και τι να προσέχει στο δρόμο, μιας κι΄αυτός που είναι Λαρισαίος ξέρει καλύτερα το δρόμο, άσε που μόλις φτάσαμε στην παράκαμψη εκτός διοδίων στη Λάρισα μας μπέρδεψε και θα πηγαίναμε για Κιλελέρ.
Περάσαμε Κορινό δεν κάναμε στάση, δεν είχε κάποιος κάποια ανάγκη. Συνεχίσαμε Εγνατία και με τη βοήθεια του GPS, προσέξαμε την έξοδο του ΤΙΤΑΝΑ να μην μπερδευτούμε και βγήκαμε στην έξοδο Ρεντίνας. Πήραμε τον παλιό δρόμο της Ρεντίνας και εκεί στο ίδιο σημείο δίπλα στο δρόμο μέσα στα δέντρα σταματήσαμε για μία ανάγκη, μέσα στην πρωινή δροσούλα, ακούγοντας τα πουλάκια να κελαηδούν, στρίψαμε δεξιά για Σταυρό, εδώ πιάσαμε πάλι τον ραδιοφωνικό σταθμό της εκκλησίας με ύμνους να προσαρμοστούμε στο περιβάλλον που πηγαίναμε. περάσαμε Ολυμπιάδα, Στρατώνι, Ιερισσός, μέσα από το όμορφο δάσος, περιοχή με τα πρόσφατα γεγονότα με τα ορυχεία χρυσού, περάσαμε Νέα Ρόδα, τη διώρυγα του Ξέρξη και φτάσαμε Ουρανούπολη 07.30.
Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο Parking και πήγαμε στο γραφείο προσκυνητών για τα Διαμονητήρια, 25 €, και κατευθυνθήκαμε στην καφετέρια, εκεί συναντήσαμε και 2 συναδέλφους τον Νίκο και τον Θόδωρα με τον υιό του, παραγγείλαμε καφέ, εγώ πήγα για κουλούρια στο φούρνο, ο Δημήτρης για εισιτήρια 7,50 € και ο Αντώνης για ασπιρίνες καθότι τον πείραξε το ταξίδι με το ΤΖΙΠ RAV και το κεφάλι του είχε γίνει καζάνι.
Σε σχέση με πέρυσι υπήρχαν λιγότεροι προσκυνητές, στο καράβι ήταν πιο άνετα. Ανεβήκαμε και έφυγε 09.45.
Για άλλη μια φορά μας αξίωσε η Παναγία να επισκεφτούμε το περιβόλι της, το ¶γιον Όρος. Ο ουρανός έχει λίγα σύννεφα, αλλά το αεράκι είναι κρύο δεν σηκώνει να κάθεσαι έξω, όσοι ήταν ψηλά, κατέβηκαν να ψάχνουν θέσεις να βολευτούν, ευτυχώς είναι σχετικά άνετα, βολεύεται ο κόσμος δεν υπάρχει η κατάσταση η περσυνή με τους πολλούς Ρώσους.
Ο Αντώνης δεν είναι σε καλή κατάσταση και έγειρε να πάρει ένα ύπνο. Οι γλάροι όπως πάντα μας συνοδεύουν, περιμένοντας να τους ρίξει κάποιος ένα ψίχουλο. Ήρθε και ο μοναχός με τα κομποσκοίνια τα άπλωσε πάνω σε ένα τραπέζι και άρχισαν οι ενδιαφερόμενοι να ψάχνουν.
Η ομορφιά του φυσικού τοπίου, το πράσινο, το ερημικό και βραχώδες, το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας, συνδυάζονται αξιοθαύμαστα με τα ακίνητα μνημεία, που η ιστορία τους χάνεται πολλούς αιώνες πίσω. ¶λλες φορές έβγαινα έξω να τραβήξω φωτογραφίες, τώρα είναι όλα γνώριμα, αρσανάδες και μοναστήρια φαίνονται από την πλώρη. Δοχειαρίου, Ξενοφώντος, Παντελεήμονος, Ξηροποτάμου και αποβίβαση στη Δάφνη.
Φτάσαμε 11.45, αποβίβαση και τρέχοντας κατευθυνθήκαμε προς τα Λεωφορεία που περίμεναν για Καρυές, μη τυχόν και μείνουμε απ' έξω, βολευτήκαμε. Ξεκίνησε το Λεωφορείο, αγκομαχώντας στην ανηφόρα και στον κακοτράχαλο δρόμο, σε μερικά κομμάτια τον έχουν φτιάξει όμορφα με μπετόν, 3,50€, το εισιτήριο. Δεξιά φαινόταν ο ¶θως ολίγον χιονισμένος, στις τελευταίες στροφές φάνηκαν οι Καρυές, οι χρυσοί τρούλοι του Αγίου Ανδρέα, το "¶ξιον εστί" και οι πολλές σκήτες.
Κατεβήκαμε 12.45 στη στάση για σκήτη Αγίου Ανδρέα μαζί με άλλους προσκυνητές.

Σκήτη Αγίου Ανδρέα
Πολύ κοντά στις Καρυές, δίπλα στο δρόμο που συνδέει τις Καρυές με τη Δάφνη, βρίσκεται η σκήτη του Αγίου Ανδρέα, πιο γνωστή ως Σεράι. Ονομάζεται σκήτη, διότι σύμφωνα με την παράδοση και τον κανονισμό του Αγίου Όρους δεν είναι δυνατό να ιδρυθούν νέες μονές, στη μετά το Βυζάντιο εποχή.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για τεράστιο οικοδομικό συγκρότημα που ακολουθεί την αρχιτεκτονική των αγιορείτικων μονών, δηλαδή περιβάλλεται από υψηλά κτήρια, τα οποία βλέπουν σε μια εσωτερική αυλή. Στο κέντρο της αυλής ορθώνεται το καθολικό.
Το καθολικό, αφιερωμένο στον ¶γιο Ανδρέα, χτίστηκε το 1867 στο τυπικό των καθολικών του Αγίου Όρους. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ναό στο ¶γιο Όρος, με ύψος 30 μ. και μήκος 60 μ. Στο εσωτερικό του ναού φυλάσσεται το σκήνωμα του Αγίου Ανδρέα. Η σκήτη του Αγίου Ανδρέα κτίστηκε στη θέση παλιότερου κελιού με την ηθική και οικονομική βοήθεια των τσάρων της Ρωσίας. Στη σκήτη εγκαταβίωναν πολλοί Ρώσοι μοναχοί, οι οποίοι στις παραμονές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ανέρχονταν σε 700 άτομα. Όμως η εγκαθίδρυση του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρωσία διέκοψε τη μετακίνηση των μοναχών προς τη σκήτη και την οδήγησε μαρασμό.
Σήμερα στη σκήτη εγκαταβιώνει αδελφότητα 16 Ελλήνων μοναχών, που προέρχονται από τη μονή Φιλοθέου, η οποία μεταξύ άλλων φροντίζει για τη συντήρηση και την επανάχρηση των κτηρίων.

Περνώντας από την Αθωνιάδα σχολή, στην αυλή έπαιζαν τα παιδιά μπάσκετ, περάσαμε την πύλη και κατευθυνθήκαμε για το Αρχονταρίκι, ήταν λίγο μακριά. Με τα σακίδια στην πλάτη και στον λιθόστρωτο δρόμο με προσοχή μην παραπατήσουμε, φτάσαμε. Εκεί μας περίμενε ο Αρχοντάρης, στο τραπέζι υπήρχαν τα συνηθισμένα, νερό, τσίπουρο, λουκούμι. Μας κατέγραψε και μας οδήγησε σε ένα θάλαμο με 9 κρεβάτια.
Οι εγκαταστάσεις εδώ, αν και απ' έξω φαίνονται ανακαινισμένα και όμορφα, εσωτερικά είναι εγκατελειμένα και επιεικώς χάλια, κρεβάτια το ένα δίπλα στο άλλο, χωρίς κρεμάστρες ή μία καρέκλα να ακουμπήσεις τα ρούχα σου, εγώ βρήκα ένα καρφί στο τοίχο. Οι τουαλέτες δεν πλησιάζονται. Έκανε και κρύο, υπήρχε μία σόμπα με ξύλα, ο Αντώνης είπε να την ανάψει, αλλά το άφησε.
Αφήσαμε τα σακίδια και βγήκαμε μία βόλτα, ήταν ανοιχτό το μαγαζάκι με τα δώρα, όπως επίσης υπήρχε και κυλικείο με πίττες και αναψυκτικά. Περιπλανηθήκαμε στα γύρω και 16.00 μπήκαμε στην τράπεζα στο υπόγειο του ναού, είχε μακαρονάκι με σάλτσα, ροξάκι γλυκό και αχλάδι.
Μετά, στις 17.00 είχε εσπερινό, μπήκαμε στο ναό. Τεράστια κατασκευή, τύπου Ρωσικών ναών με πάρα πολλά στασίδια, η λειτουργία έγινε στο αριστερό μέρος του ναού, μοναχοί λιγοστοί και η λειτουργία απλή και φτωχική, έκανε κρύο, τέλειωσε 19.00.
Κατά τις 20.00 ανεβήκαμε στο δωμάτιο, η κούραση ήταν εμφανής, στρώσαμε, ήρθαν και οι υπόλοιποι και ύπνο. Ξύπνησα στις 02.40 και το ροχαλητό έδινε και έπαιρνε, πότε από τη μία μεριά, πότε από την άλλη.
Στις 04.00 ξεκινούσε η λειτουργία, άρχισαν να χτυπάνε τα τάλαντα, ο Αντώνης σηκώθηκε να πάει από την αρχή, εμείς σηκωθήκαμε 05.30, μπήκαμε, ο ναός μεγαλειώδης και παγωμένος, η λειτουργία στο αριστερό του ναού, απλή και χαμηλών τόνων, στη θεία μετάληψη μετάλαβα κι΄εγώ. Σχόλασε 08.00. μετά μας οδήγησαν στην παλιά τράπεζα, κάτω από το αρχονταρίκι, είχε φασόλες, τυρί και τυρόπιττα.
Μετά ανεβήκαμε πήραμε τα πράγματά μας και περπατώντας κατεβήκαμε στις Καρυές. Ρωτήσαμε μήπως βρούμε κι άλλα άτομα για τη Ι. Μ. Καρακάλλου, να πάρουμε ένα βανάκι, αλλά δεν βρήκαμε και προχωρήσαμε για το καφενείο, εκεί βρήκαμε και τους συναδέλφους που είχαν γυρίσει από την Ι. Μ. Καρακάλλου, καθίσαμε για ένα καφεδάκι και περιμέναμε ν' ανοίξει το «¶ξιον εστί» 09.30 να πάμε για προσκύνημα.
Επιστρέψαμε στο καφενείο και για να περάσει η ώρα μέχρι 13.00 που θα έφευγε το βανάκι, περάσαμε από όλα τα μαγαζάκια.
Γέμισε το βανάκι με τον πάτερ Ιλαρίωνα και φύγαμε, μία στάση στην Ι. Μ. Ιβήρων και στις 13.40 φτάσαμε στην Ι. Μ. Καρακάλλου.

Μονή Καρακάλλου
Η μονή Καρακάλλου είναι χτισμένη στη βορειοανατολική πλευρά της χερσονήσου του ¶θω σε υψόμετρο 200μ. Απέχει 5 λεπτά με το πουλμανάκι από τη μονή Φιλοθέου, ή μισή ώρα με αργό περπάτημα.
Είναι αφιερωμένη στους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Η μονή αναφέρεται για πρώτη φορά σε γραπτά κείμενα το 1018. Τρεις αιώνες αργότερα η μονή ξαναχτίστηκε με την ηθική στήριξη και την οικονομική ενίσχυση των Παλαιολόγων αυτοκρατόρων και αφιερώθηκε στους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο.
Τον 16ο αι. καταστράφηκε από τους πειρατές, αλλά με την οικονομική βοήθεια των ηγεμόνων της Μολδαβίας ξαναχτίστηκε για μια ακόμη φορά.
Πάντως η μονή κάηκε πρόσφατα, το 1989 και ανακαινίστηκε εξ ολοκλήρου. Το κτιριακό συγκρότημα της μονής έχει την ίδια αρχιτεκτονική μορφή με τις άλλες αγιορίτικες μονές, μόνο που εδώ λόγω της έλλειψης χώρου δεν υπάρχει φιάλη για τον αγιασμό των υδάτων και η Τράπεζα στεγάζεται σε πτέρυγα της μονής και όχι σε αυτόνομο κτίσμα.
Το καθολικό, παρότι ακολουθεί τον τύπο των άλλων ναών στο ¶γιο Όρος χτίστηκε στο διάστημα 1548-1564. Δεν έχει τη λάμψη και την αρχοντιά των άλλων καθολικών και δεν προσελκύει το ενδιαφέρον των προσκυνητών. Η Τράπεζα χτίστηκε το 1875 και βρίσκεται στην ανατολική πτέρυγα της μονής.
Στο κτιριακό συγκρότημα της μονής υπάρχει ένας μεγάλος αμυντικός πύργος που χτίστηκε τον 16ο αι., ενώ και ο αρσανάς της μονής προστατεύεται από πύργο που χτίστηκε περίπου την ίδια περίοδο.
Επίσης η μονή διαθέτει τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου και τμήματα λειψάνων Αγίων. Στη βιβλιοθήκη της μονής φυλάσσονται 279 χειρόγραφοι κώδικες, χρυσόβουλα, και άλλα επίσημα έγγραφα καθώς και 2500 έντυπα βιβλία.
Η μονή καταλαμβάνει τη δέκατη τρίτη θέση στην ιεραρχία των αγιορείτικων μονών και κατοικείται από 46 μοναχούς.

Πρώτη εντύπωση της μονής, μεγάλες εγκαταστάσεις, κιόσκια, αποθήκες, μηχανουργεία, ξυλουργείο, μηχανήματα κάθε είδους, εκτάσεις καλλιεργήσιμες με αμπέλια, λαχανικά και άλλες έτοιμες για νέες καλλιέργειες, οργανωμένο και μερακλίδικο μοναστήρι.
Περάσαμε την πύλη και οδηγηθήκαμε στο αρχονταρίκι. Και από εδώ φαίνεται η κατάσταση εσωτερικά, όλα καθαρά και περιποιημένα, γραφτήκαμε στο βιβλίο επισκεπτών και ο ευγενικός Αρχοντάρης μας πρόσφερε νερό, τσίπουρο και λουκούμι, αφήσαμε τους καφέδες που φέραμε σαν πεσκέσι και περιμέναμε να μας δώσει δωμάτιο.
Μας έδωσε το κλειδάκι για ένα δωμάτιο με 3 κρεβάτια, καθαρό και περιποιημένο, όπως επίσης και οι τουαλέτες, τακτοποιηθήκαμε και βγήκαμε για ένα περίπατο μέχρι στις 15.30 που θα είχε εσπερινό και απόδειπνο.
Περιηγηθήκαμε όλες τις εξωτερικές εγκαταστάσεις, μηχανουργείο, τις όμορφες κληματαριές, τον μοναχό που φρεζάριζε ένα χωράφι, τα νερά που έτρεχαν σ' ένα χείμαρρο και χρησιμοποιούσαν ένα αγωγό για παραγωγή ηλ. ρεύματος.
Πέρασε η ώρα και μπήκαμε να πάμε στην εκκλησία των αγίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου, για τον εσπερινό.
Κι' εδώ φαίνεται η οργάνωση που υπάρχει, 2 ομάδες μοναχών, αριστερά και δεξιά, να ψέλνουν και να προσφέρουν μία λειτουργία θαυμάσια, 18.30 σχόλασε και μας οδήγησαν στην τράπεζα, φτωχικό φαγητό, λαχανόρυζο, φέτα, κρασί, μετά προσκύνημα ιερών λειψάνων.
Για να περάσει η ώρα και για να χωνέψουμε το βαρύ φαγητό περπατήσαμε και κατά τις 20.00 ανεβήκαμε στο δωμάτιο, κουβέντα, διάβασμα βιβλίων που υπήρχαν στο δωμάτιο και 21.00 σιωπητήριο.
03.30 άρχισαν να χτυπάνε τα τάλαντα, σηκώθηκε ο Αντώνης και έφυγε για την εκκλησία, εμείς σηκωθήκαμε 05.30 και μπήκαμε σε μια σκοτεινή εκκλησία, με το φως των καντηλιών, βρήκαμε 2 στασίδια, κατανυκτικά με τους ψαλτάδες να δίνουν άλλο χρώμα στη λειτουργία, σχόλασε 08.30, μετά πήγαμε στην τράπεζα, ξημέρωσε Κυριακή και είχε μπακαλιάρο με πατάτες, φέτα, κρασί, σαλάτα μαρούλι.
Ανεβήκαμε πήραμε τα σακίδια και μας περίμενε ο πάτερ Ιλαρίωνας με το βανάκι να φύγουμε και επειδή σχεδόν όλοι ήμασταν για Δάφνη, απλώς έκανε μία στάση Καρυές και συνέχισε για Δάφνη, 9 €. Ο Δημήτρης πήγε για εισιτήρια για το καράβι, που τελικά δεν είχε θέσεις και μας είχε στην αναμονή, έπρεπε να είχαμε κλείσει θέσεις νωρίτερα.
Εμείς πήγαμε στο καφενείο για καφέ και εκεί μάθαμε πως συμπληρώνει 8 θέσεις, το θαλλάσιο TAXI ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ με 20 € και έτσι αποφασίσαμε και το κλείσαμε.
Φύγαμε 11.20 και σε 25΄ ήμασταν στην Ουρανούπολη. Κατ΄ ευθείαν στο πάρκιν, είχαμε προγραμματίσει να περάσουμε από Σουρωτή να προσκυνήσουμε στον τάφο του Αγ. Παΐσιου και μας είχαν πει πως κλείνει 14.00 - 17.00 και έπρεπε να προλάβουμε.
Φεύγουμε από Ουρανούπολη και στην Ιερισσό στρίβουμε αριστερά προς Πολύγυρο και 13.45 φτάνουμε Σουρωτή και μπροστά στην πύλη της Ι. Μ. Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη, που ήταν κλειστή και έγραφε 13.00 - 17.00 κλείνει, εκείνη τη στιγμή έρχεται από μέσα ένα αυτοκίνητο να εξέλθει και ανοίγει η πύλη, όρμα, προχώρα λέει ο Αντώνης στον Δημήτρη, δεν χάνει ευκαιρία και μπαίνει από την ανοιχτή πύλη και έτσι ήμασταν τυχεροί.
Παρκάραμε και προχωρήσαμε, στο μπροστινό μέρος του ναού ήταν ο τάφος του Αγίου Παΐσιου, μπήκαμε στην ουρά και περιμέναμε περίπου 40', σε άλλη ώρα ίσως να περιμέναμε και 2 ώρες.
Ένας απλός τάφος, κάτω στο χώμα, που έπρεπε να γονατίσεις για να προσκυνήσεις, αρκετές γυναίκες δυσκολεύονταν. Φεύγοντας ανάψαμε και ένα κερί στον ναό και φύγαμε.
Τώρα χρειάζεται ένα καλό φαγητό, μέσα στη Σουρωτή υπάρχει ένα καλό εστιατόριο, καθίσαμε και απολαύσαμε ένα καλό γεύμα.
Φύγαμε για Θεσσαλονίκη, μία στάση εκεί για καφέ και γλυκά στον Χατζή και κατά τις 19.30 εξουθενωμένοι φτάσαμε Βόλο.