Visit3

Ξεκινήσαμε από Βόλο 26/3/2005 (03.00) με 2 αυτοκίνητα και 6 άτομα Γιώργος Τσ., Δημήτρης Σαρ., Βάϊος Λ., Γιώργος Καπ., Νίκος Καρ., Λάκης Παξ. και φτάσαμε Ουρανούπολη 08.00.
Βγάλαμε τα διαμονητήρια 20€ και μέχρι να φύγει το καράβι καθίσαμε στο καφενείο για ένα καφέ και κουλούρι από τον φούρνο. Ανεβήκαμε στο ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ και σάλπαρε 09.45 (εισιτήριο 4,10€).
Η διαδρομή ήταν ήσυχη, ο ανοιξιάτικος ουρανός, νεφοσκέπαστος, και η υγρασία διάχυτη στον αέρα. Τα χρώματα εναλλάσσονται σε όλες τις αποχρώσεις του γαλανού και του λευκού, ουρανός, κύμα, σημαία και με το πράσινο στις ακτογραμμές. Η ομορφιά του φυσικού τοπίου, το πράσινο, το ερημικό και βραχώδες, το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας, συνδυάζονται αξιοθαύμαστα με τα ακίνητα μνημεία, που η ιστορία τους χάνεται πολλούς αιώνες πίσω. Μυστικοί ήχοι μας γυρίζουν στην εποχή του Φωκά και του Τσιμισκή, στις Σταυροφορίες.
Φτάσαμε στη Δάφνη 12.00 και αμέσως πήραμε το λεωφορείο για Καρυές (2,50€).
Το πρώτο μοναστήρι που συναντάμε είναι η Ι. Μ. Ξηροποτάμου 200 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, σε περίβλεπτη και περίοπτη θέση.
Συνεχίζοντας την ανάβαση προς τις Καρυές, από κάποιες στροφές του δρόμου φαίνονται η Ι. Μ. Ξηροποτάμου, η Δάφνη και η θάλασσα από ψηλά, σαν να τις βλέπεις από αεροπλάνο σε χαμηλή πτήση. Αν έχεις καιρό να αντικρίσεις τέτοιο τοπίο, δεν σταματάς να το θαυμάζεις! Η βλάστηση άγρια, σχεδόν παρθένα γύρω μας! Καστανιές ως επί το πλείστον αλλά και πάρα πολλά άλλα είδη (γύρω στα 2.000 είδη δένδρων, φυτών και βοτάνων υπάρχουν στο Άγιον Όρος).
Ανεβαίνουμε την νοτιοδυτική πλευρά του βουνού με προορισμό ένα πέρασμα για να κατηφορίσουμε στην βορειοδυτική πλευρά που βρίσκονται οι Καρυές. Που και που κάποια δρομάκια διασταυρώνονται με τον «κεντρικό» δρόμο, οδηγώντας σε κάποιο μοναστήρι στην βόρεια πλευρά ή σε κάποια σκήτη.
Πλησιάσαμε σιγά - σιγά στον προορισμό μας και η ανηφόρα τελείωσε. Το λεωφορείο μας έχοντας πιο εύκολο έργο τώρα, σαν να απολαμβάνει και αυτό μαζί με μας την θέα που έχουμε, κατηφορίζοντας προς τις Καρυές.
Μέσα σε μια καταπράσινη πλαγιά, διάσπαρτα βλέπεις καμπαναριά, σκεπές από εκκλησίες και κελιά, άλλες με κόκκινα κεραμίδια, άλλες με πέτρινες πλάκες δίνοντας σου μια γιορτινή αίσθηση, σαν να θυμάσαι κάτι που το είχες ξεχάσει από καιρό και τώρα σε γεμίζει γλυκές αναμνήσεις.
Πιο κάτω, δεξιά και αριστερά του δρόμου, συναντάμε πλέον διάφορα κελιά, άλλα ανακαινισμένα εκ βάθρων και άλλα σε πείσμα των καιρών διατηρώντας με κάποια μερεμέτια την αρχική τους όψη αλλά με αξιοπρέπεια υπερήλικα.
Όπως και να είναι η αναστήλωση του Αγίου Όρους δεν περιορίστηκε μόνον στα μοναστήρια, αλλά επεκτάθηκε και στις σκήτες και στα κελιά.
Είμαστε πολύ κοντά στις Καρυές πλέον και ξεπροβάλλει μπροστά μας η Ι. Σκήτη του Αγ. Ανδρέα (τo λεγόμενο Σεράι) με την Εκκλησιαστική Σχολή, όπου εκτός των άλλων, εδώ φοίτησε ο Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Πατροκοσμάς, ο Ισαπόστολος.
Στο κέντρο της σκήτης ξεχωρίζει η μεγαλύτερη εκκλησία του Αγίου Όρους με τους χρυσούς σταυρούς στους θόλους της με την ρώσικη τεχνοτροπία και μεγαλοπρέπεια, καθώς η οικοδόμηση ολόκληρης της σκήτης είχε χρηματοδοτηθεί από κάποιο ρώσο τσάρο.
Διακόσια μέτρα πιο κάτω βρίσκεται η πλατεία των Καρυών.
Το λεωφορείο μας σταματάτησε 13.00 στην άκρη της πλατείας και αποβιβαζόμαστε. Εκεί περιμένουν κάποια άλλα μικρά λεωφορειάκια που περιμένουν παρατεταγμένα δεξιά για να μεταφέρουν τους προσκυνητές προς τα διάφορα μοναστήρια.
Αριστερά τα μαγαζάκια που πουλάνε σχεδόν τα πάντα, ανακαινισμένα και τακτοποιημένα και αυτά. Μια πηγή σε καλωσορίζει και σε προσκαλεί να πιεις από το καθαρό, δροσερό νερό της.
Αρκετή κίνηση, προσκυνητές, καλόγεροι, εργάτες, 'Ελληνες, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, οι μαθητές ενός Σέρβικου σχολείου, κάποιοι Ευρωπαίοι σίγουρα, αγροτικά διπλοκάμπινα και τζιπ κάθε είδους...
Η όλη εικόνα, μια εικαστική απόδοση ορθόδοξης συμπροσευχής μεταξύ χριστιανών διαφόρων εθνικοτήτων, με όλα τα καλά και τα άσχημα που δημιουργούμε εμείς οι άνθρωποι! Σίγουρα όμως έχω δει καλύτερες, πιο ήρεμες τέτοιες εικόνες στο παρελθόν!
Πιο κάτω αρχίζει ο δρόμος για το Πρωτάτο. Το Πρωτάτο των Καρυών, δηλ. το καθολικό των Καρυών που τιμάται στην Κοίμηση της Θεοτόκου, είναι ο αρχαιότερος ναός του Αγίου Όρους. Εδώ φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα "Άξιον εστίν".
Η 1η ομάδα, Τσουρ., Καπ., Βάι., μείναμε στις Καρυές με προορισμό την Μ. Κουτλουμουσίου και η 2η ομάδα Σαρ., Καρ., Παξ. έφυγε για Μ. Αγ. Λαύρας.
Περπατήσαμε λίγο στα δρομάκια και μετά προσκυνήσαμε στο ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ και αργότερα πήραμε τον κατήφορο για την Μ. Κουτλουμουσίου.

Άξιον εστί
Η θαυματουργή αυτή εικόνα, που φυλάσσεται σήμερα στο ιερό σύνθρονο του Πρωτάτου των Καρύων, βρισκόταν κατά τα τέλη του Ι' αιώνα σε ένα κελί κοντά στις Καρυές που σήμερα φέρει την ίδια επωνυμία "Άξιον εστίν" λόγω του εξής θαύματος : Ενώ ο Γέροντας του Κελλιού απουσίαζε σε αγρυπνία του Πρωτάτου, συνέβη να φιλοξενήσει ο υποτακτικός του, που έμεινε μόνος στο κελλί, κάποιον άγνωστο περαστικό μοναχό μαζί με τον οποίο μάλιστα έψαλλε και την ακολουθία του όρχου της της Κυριακής.
Όταν λοιπόν έφθασαν στην θ' ωδή του κανόνα, ο μεν μοναχός του Κελλιού έψαλλε "Την Τιμιωτέραν", το γνωστό αρχαίο αυτό ύμνο του Αγίου Κοσμά του Ποιητή, που ψαλλόταν τότε όπως και σήμερα μαζί με τους θεομητορικούς στίχους της θ' ωδής (Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον..."), ενώ ο ξένος μοναχός άρχισε τον ύμνο διαφορετικά, προσθέτοντας στην αρχή του το μέχρι τότε άγνωστο προοίμιο "Άξιον εστίν ως αληθώς...", το οποίο τόσο Θαυμασμό προκάλεσε στον ντόπιο μοναχό, ώστε το ζήτησε και γραπτώς, για να μπορεί να το ψάλλει και αυτός.
Επειδή όμως δε βρέθηκε μελάνι και χαρτί μέσα στο κελλί, ο μυστηριώδης ξένος μοναχός χάραξε τον ύμνο με το δάκτυλό του σε μια πέτρινη πλάκα και προσθέτοντας ότι έτσι πρέπει να ψάλλεται στο εξής ο ύμνος αυτός από όλους τους Ορθόδοξούς, έγινε άφαντος.
Οι Αγιορείτες έστειλαν την πλάκα στον βασιλιά και στον Πατριάρχη, ενώ την εικόνα, μπροστά στην οποία ψάλθηκε για πρώτη φορά ο αγγελικός ύμνος, τη μετέφεραν στο Πρωτάτο, στο οποίο καθιερώθηκε να γίνεται και η ετήσια πανήγυρη σε ανάμνηση του θαύματος και προς τιμή της Θεοτόκου.
Σύμφωνα με το αρχαίο συναξάριο, η γιορτή αυτή αρχικά τελούνταν στο Κελλί, όπου είχε γίνει το θαύμα, και μάλιστα προς τιμή του αρχάγγελου Γαβριήλ, που χωρίς άλλο ήταν ο θαυμαστός εκείνος ξένος μοναχός.

Ο αρχοντάρης όπως πάντα ήταν έτοιμος να προσφέρει ξεκούραση στους νεοφερμένους προσκυνητές, να μας σερβίρει τον κλασικό δίσκο με το νερό, το ρακί και το λουκούμι και να μας τακτοποιήσει στα δωμάτια.
Μας είπε και μία ωραία ιστορία, πως κάποιος φιλομόναχος χριστιανός επισκεπτόταν τακτικά τους Γέροντες στην έρημο για να ωφελείται από τη διδασκαλία τους. Κάποτε ανακάλυψε ένα πολύ γέρο και άρρωστο Ερημίτη. Τον λυπήθηκε και θέλησε να του αφήσει όσα χρήματα είχε μαζί του, για τις ανάγκες του. Κράτησε τα, Αββά, του έλεγε παρακαλεστικά. Είσαι γέρος κι άρρωστος. Δεν μπορείς πια να εργάζεσαι. «Εξήντα ολόκληρα χρόνια υποφέρω από τούτη την αρρώστια και με του Θεού τη βοήθεια δε μου έλειψε ποτέ τίποτα. Εκείνος που έχει τη φροντίδα μου αδιάκοπα μου στέλνει πάντα τα αναγκαία. Θέλεις λοιπόν τώρα εσύ, Αδελφέ, να διώξεις τον Τροφέα μου; » Είπε ο γέρων Ερημίτης και με κανένα τρόπο δε δέχτηκε τα χρήματα.
Μετά από κάποια συζήτηση μας οδήγησε σε ένα δωμάτιο 4 κρεβατιών. Παλιά κτίρια και εγκαταστάσεις, μερικώς ανακαινισμένα.
Στις 15.30 πήγαμε λειτουργία και μετά στην τράπεζα, μακαρόνια σχέτα, ελιές, ψωμί και μήλο.
Μετά περπατήσαμε στον περίβολο της Μονής και κατά τις 18.00 γυρίσαμε στο δωμάτιο για ξεκούραση και ύπνο, ύπνο διακοπτόμενο από το ροχαλητό του Γιώργου Καπ. Μας ξύπνησε το σήμαντρο κατά τις 03.30 αλλά λόγω κούρασης σηκωθήκαμε 05.00 και πήγαμε στη λειτουργία μέχρι 08.30. Μετά διάβασα κάπου αυτό: Από τις συμβουλές στους Μοναχούς αγίου Γέροντα: «Αν εργάζεσαι το εργόχειρό σου και σημάνει η ώρα της προσευχής, μη πεις στον εαυτό σου «ας αποτελειώσω της σειρά που μου απόμεινε ή ας συμπληρώσω λίγες βελονιές κι ύστερα πηγαίνω». Παραμέρισε όλα τ' άλλα καθήκοντα και δώσε το χρέος σου στο Θεό. Διαφορετικά μαθαίνεις να θεωρείς πάρεργο την προσευχή και την Ακολουθία. Έτσι όμως και την ψυχή στερείς από πνευματική τροφή και το σώμα σου από υλική. Γιατί δε θα προκόψει το εργόχειρο σου, χωρίς την ευλογία του Θεού. Η προθυμία σου στα πνευματικά και στα σωματικά θα φανεί από το πρωί που θα ξημερώσει».
Mετά πήγαμε τράπεζα, όπου ήρθε και η άλλη ομάδα από Ι. Μ. Αγ. Λαύρας, φάγαμε ρεβίθια, ταραμοσαλάτα και μήλο.
Στις 10.00 αναχωρήσαμε για Δάφνη με Λεωφορείο και κατεβήκαμε στη στάση Μ. Ξηροποτάμου με τον Γιώργο Καπ., και Βάι., ενώ ο Τσουρ. συνέχισε για Δάφνη να ψωνίσει και μετά με το καράβι ήρθε να μας βρει πάλι στο Ρώσικο. Εμείς οι δύο αφού κατεβήκαμε, πήραμε το μονοπάτι, καλή και εύκολη διαδρομή και σε μία ώρα περίπου φτάσαμε στη Ι. Μ. Παντελεήμονα (Ρώσικο).
Τεράστιες κτιριακές εγκαταστάσεις, μεγαλοπρέπεια και καθαριότητα. Βρήκαμε τον αρχοντάρη και μετά τα σχετικά, μας οδήγησε σε 2 δωμάτια των 2 κρεβατιών, εγώ έμεινα μόνος, τακτοποιηθήκαμε και κατεβήκαμε στον αρσανά για περίπατο και να περιηγηθούμε στις εγκαταστάσεις και στις 17.00 πήγαμε εσπερινό.
Όταν μπήκαμε στο καθολικό και είδα τους μοναχούς να γεμίζουν το εσωτερικό του ναού κρυμμένοι στα στασίδια, εντοιχισμένοι σχεδόν, δίστασα να πάρω μία θέση στο στασίδι, εκτελούσαν την ακολουθία του εσπερινού με σοβαρότητα, όπως ο καλός τεχνίτης το έργο του. Ένοιωθα λοιπόν πως κανείς λαϊκός δεν έχει δουλειά εκεί. Έψαξα κάποια γωνία. Όλες οι γωνίες ήταν πιασμένες, με δυσκολία βρήκα ένα απόμακρο στασίδι για να παρακολουθήσω όλη αυτή την τελετική αυστηρότητα.
Λειτουργία στα ρώσικα με χορωδία , κάτι το ξεχωριστό, μας άρεσε.
Μετά είχε τράπεζα, χορτόσουπα, πιλάφι με τηγανητό κουνουπίδι, ελιές, χαλβά.
Μετά περπατήσαμε για λίγο και γυρίσαμε στα δωμάτια. Στις 19.30-20.30 πήγαμε απόδειπνο και μετά για ύπνο.
Μας ξύπνησε το κουδούνι 03.30, σηκωθήκαμε και πήγαμε στη λειτουργία μέχρι 08.00, μετά λόγω νηστείας δεν είχε τράπεζα, περάσαμε από το αρχονταρίκι και πήραμε τσάι με ελιές.
Κατά τις 12.00 κατεβήκαμε στον αρσανά, όπου 12.40 πέρασε το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ και φύγαμε για Ουρανούπολη.
Φτάσαμε κατά τις 14.00 και κατ' ευθείαν στην ταβέρνα για φαγητό και πάλι στα εγκόσμια.
Αφήσαμε πίσω την Ουρανούπολη και με μία στάση στον Κορινό φτάσαμε 20.30 Βόλο.